Źródło: J. Wełna (red.), Kapłaństwo to miłość Serca Jezusowego. Program formacji ciągłej na rok 2010, Kraków 2010, s. 41-43.

 

Młody jezuita, zmarły w wieku 24 lat, ojciec Bernard Hoyos uważany jest w Hiszpanii za apostoła Serca Jezusowego, równe­go św. Klaudiuszowi La Colombière. Jego beatyfikacja odbędzie się 18 kwietnia 2010 roku w Valladolid.

Kim jest Ojciec Bernard?

Bernard urodził się w 1711 roku w Valladolid w Hiszpanii, szkołę podstawową ukończył w miejscu urodzenia, zaś szko­łę średnią w kolegium jezuickim w Medina del Campo. Został przyjęty do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego w 16. roku swo­jego życia, dnia 11 lipca 1726 roku.

W roku wstąpienia do jezuitów Bernard doznał nadzwyczaj­nych łask, które następnie będą się jeszcze pogłębiały, a nale­żą do nich; wewnętrzna wizja Serca Jezusowego, dar wymowy i udział w cierpieniach Zbawiciela. Złożył on pierwszą profesję zakonną 12 lipca 1728 roku.

Odkrył kult Serca Jezusowego poprzez książki ojca Gallifeta i postanowił przed Najświętszym Sakramentem, poświęcić całe swoje życie szerzeniu kultu Serca Jezusowego. Jedną z najczęstszych jego modlitw była następująca: „Najświętsze Serce Jezu­sa, w którym ma upodobanie Trójca Przenajświętsza, rozpal we mnie Boską miłość, jaka płonęła w Tobie”.

Już jako student, Bernard wydaje swoje pisma w celu lepsze­go poznania Serca Jezusowego i naśladowania Go na drodze miłości. Te pisma były zapoczątkowaniem „komórki apostołów Serca Jezusowego” w Hiszpanii. Niestety większość tych pism przepadła wraz z kasatą jezuitów w XVIII wieku. Równocześnie z tworzeniem pism o tematyce Serca Jezusowego, organizował Kongresy Serca Jezusowego w licznych diecezjach Hiszpanii. Ojciec prowincjał zapewnił mu możliwość takiej działalności duszpasterskiej po otrzymaniu święceń kapłańskich.

Źródłem, zasilającym gorliwą miłość Bernarda do Jezu­sa, były pisma ojca Klaudiusza La Colombière, których znaczą część przetłumaczył na język ojczysty.

Pomocne mu były również pisma św. Franciszka Salezego i dzieła doktorów karmelitańskich: św. Jana od Krzyża i św. Te­resy z Avila. Dzieła tych ostatnich pomogły mu wniknąć w głę­bię miłości Chrystusowej.

Głębokie zrozumienie tajemnic Bożych zawdzięczał Bernard żarliwej modlitwie i wizjom wewnętrznym, jakimi obdarzał go Bóg. Doznawał on podobnych przeżyć, jakimi cieszyła się św. Małgorzata Maria z klasztoru Nawiedzenia w Paray-le-Monial. W 1730 roku otrzymał on od Boga wizję Serca Jezusowego, a w 1733 roku był wezwanym i wybranym przez Jezusa na apo­stoła kultu Serca Jezusowego.

2 stycznia 1735 roku był dniem święceń kapłańskich ojca Ber­narda. W tym dniu był on przedstawiony przez Jezusa Trójcy Przenajświętszej, jako apostoł Miłości, który miał pomagać lu­dziom w odkrywaniu tej miłości.

W czasie Wielkiego Tygodnia przeżywał głębokie zjednocze­nie z męką Chrystusową i Jego zmartwychwstaniem; było to jego wewnętrzne doświadczenie, wypływające z tekstów litur­gicznych, i stanowiło centrum jego życia.

W końcu 15 sierpnia tego samego roku otrzymał za pośrednictwem Matki Bożej największe dary mistycznego życia, jaki­mi są duchowe zaślubiny z Bogiem i kontemplacja wlana. Te dary łączyły się w nim z wielką aktywnością apostolską. Zachęcony przez swoich współbraci jezuitów, oraz arcybiskupa Burgos, od­wiedzał diecezje Hiszpanii, zachęcając biskupów do krzewienia w ich diecezjach kultu Serca Jezusowego, starał się również o to, aby młodzież i ludzie starsi, poznali niezmierzone bogactwa mi­łości Serca Jezusowego.

W czerwcu 1735 roku ojciec Bernard odprawił po raz pierw­szy publicznie nowennę, przed świętem Serca Jezusowego. A dnia 17 października, w uroczystość św. Małgorzaty Marii, otrzymał potwierdzenie swojej misji, mającej na celu szerzenie kultu Serca Jezusowego w Hiszpanii.

W listopadzie ojciec Bernard zaraził się tyfusem i zmarł po kilku dniach choroby 29 listopada 1735 roku, mając zaledwie 24 lata życia. Był kapłanem Serca Jezusowego, jego najwięk­szą radością było uczestnictwo w Chrystusowym kapłaństwie i kosztowanie miłości Serca Jezusowego, czerpanej z celebracji eucharystycznej.

Ojciec Bernard Hoyos będzie beatyfikowany 18 kwietnia 2010 roku w Valladolid, w pobliżu bazyliki „Wielkich Objawień”, zbudowanej na pamiątkę objawień Serca Jezusowego temu mło­demu jezuicie. W Roku Kapłańskim, ten nowy błogosławiony jawi się jako prawdziwy wzór życia kapłańskiego według Ser­ca Jezusowego.

 

Z języka francuskiego tłumaczył: ks. Władysław Stasik SCJ